Δημητρούλιας Δημήτριος "Dimitroulias Dimitrios"

"Κοίτα και θυμήσου. Κοίτα τον ουρανό. Κοίτα βαθιά, πολύ βαθιά στο καθάριο σαν την θάλασσα αέρα. Στο απεριόριστο, εκεί που καταλήγει η προσευχή. Μίλα τώρα, μίλα στον καθαγιασμένο θόλο. Τι ακούς; Τι σου απαντά ο ουρανός;" {Κάρλ Τζέυ Σάπιρο}

H ακατάπαυστη συνέχεια

της μεταβολής είναι η αμεσότερη προσέγγιση στην αυθεντική ύπαρξη...

-Η γέννηση και η φθορά είναι αιώνια και συνεχής και ποτέ δεν θα εκλείψει. Λέμε ότι η φύση πάντα κατατείνει προς το καλύτερο, και ότι καλύτερη είναι η ύπαρξη από την ανυπαρξία … Η (αιώνια) όμως ύπαρξη είναι αδύνατο να υπάρχει στα πάντα, αφού τα περισσότερα όντα βρίσκονται πολύ μακριά από την αρχή της ύπαρξης. Γι’ αυτό ο θεός βρήκε τρόπο να συμπληρώσει τις ελλείψεις του σύμπαντος, με το να κάνει διαρκήτην μεταβολή. Γιατί έτσι μπορούσε να εξασφαλιστεί η μεγαλύτερη δυνατή συνοχή για όλο το είναι, επειδή η ακατάπαυστη συνέχεια της μεταβολής είναι η αμεσότερη προσέγγιση στην αυθεντική ύπαρξη (Περί γενέσεως και φθοράς 336b25-34). {Αριστοτέλης}

-Μήπως με το να πιστεύουμε ότι οι θεοί υπάρχουν εξαπατούμε τον εαυτό μας με ανυπόστατα όνειρα και ψεύδη, ενώ μονάχα η αδιάφορη τύχη και η ρευστότητα βασιλεύουν στον κόσμο; {Ευριπίδης}

- Η λαϊκή θεολογία… είναι ένα χάος ασυνεπειών που προκύπτουν από την άγνοια… Οι θεοί υπάρχουν επειδή η ίδια η φύση εντύπωσε την ιδέα τους στο νου των ανθρώπων. {Κικέρων}

-Το δέος είναι η βάση της λατρείας. {Τομας Καρλάυλ}

-Πιστεύω ότι το κοσμικό θρησκευτικό συναίσθημα είναι το πλέον ισχυρό και ευγενές κίνητρο για την επιστημονική έρευνα. {Αλπερτ Αϊνσταϊν}

-Κοίτα και θυμήσου. Κοίτα τον ουρανό. Κοίτα βαθιά, πολύ βαθιά στο καθάριο σαν την θάλασσα αέρα. Στο απεριόριστο, εκεί που καταλήγει η προσευχή. Μίλα τώρα, μίλα στον καθαγιασμένο θόλο. Τι ακούς; Τι σου απαντά ο ουρανός;... {Κάρλ Τζέυ Σάπιρο}

-Ο σκεπτικισμός είναι η παρθενιά της νόησης, και είναι ντροπή να θυσιάζεται πρόωρα ή στον πρώτο τυχόντα. Είναι ευγενές να τον διατηρεί κανείς ψύχραιμα και περήφανα σ’ όλη τη μακρά περίοδο της νιότης, ώσπου τελικά, στην ωριμότητα του ενστίκτου και της φρόνησης, μπορεί εκ του ασφαλούς να τον ανταλλάξει με την πίστη και την ευτυχία. {Τζώρτζ Σανταγιανα}

-Το να πιστεύεις είναι ευκολότερο από το να σκέφτεσαι. Γι' αυτό υπάρχουν περισσότεροι πιστοί παρά στοχαστές. {Bruce Calvert}

-Είναι γλυκές οι μελωδίες που ακούς , αλλα εκείνες που δεν ακούς είναι γλυκύτερες. {Τζων Κητς}

-Η απαισιοδοξία είναι θέμα διάθεσης. Η αισιοδοξία είναι θέμα θέλησης. {Δεν έχω ιδέα}

Είπαν...

{Bertrand Russell}
-Το όλο πρόβλημα με τον κόσμο είναι ότι οι ηλίθιοι και οι φανατικοί είναι πάντα τόσο σίγουροι, αλλά οι σοφότεροι άνθρωποι είναι γεμάτοι αμφιβολίες.

-Το γεγονός πάρα πολλοί πίστευαν κάποια γνώμη, αυτό δεν είναι απόδειξη ότι αυτή δεν είναι παντελώς παράλογη. Όντως, βλέποντας την ηλιθιότητα της πλειοψηφίας της ανθρωπότητας, μια ευρέως διαδεδομένη γνώμη είναι πιο πιθανό να είναι βλάκώδης παρά λογική.

-Το να μην είσαι απόλυτα σίγουρος, είναι κατά τη γνώμη μου ένα από τα ουσιαστικότερα πράγματα του ορθολογισμού.

{Benjamin Disraeli}
-Το να γνωρίζεις ότι είσαι αδαής είναι ένα μεγάλο βήμα προς τη γνώση.

{Joseph Goebbels}
-Αν πεις ένα αρκετά μεγάλο ψέμα και μετά το επαναλαμβάνεις συνεχώς, τελικά οι άνθρωποι θα το πιστέψουν.

{Desiderius Erasmus}
-Ο νους του ανθρώπου έχει δημιουργηθεί έτσι ώστε να είναι πιο ευεπηρέαστος από το το ψεύδος παρά από την αλήθεια.

{Albert Einstein}
-Η αναζήτηση της αλήθειας είναι πολυτιμότερη από την κατοχή της.

-Αν οι άνθρωποι είναι καλοί μόνο επειδή φοβούνται την τιμωρία και ελπίζουν σε ανταμοιβή, τότε πραγματικά είμαστε για λύπηση.

{Αγνώστου}
-Αν και λέγεται ότι η πίστη μπορεί να μετακινήσει βουνά, η εμπειρία δείχνει ότι ο δυναμίτης δουλεύει καλύτερα.

-Οι Θεϊστές πιστεύουν ότι όλοι οι θεοί, εκτός από τον δικό τους, είναι ψεύτικοι. Οι άθεοι απλά δεν κάνουν αυτή την εξαιρεση.

{Anatole France}
-Αν 50 εκατομμύρια άνθρωποι πιστεύουν ένα ανόητο πράγμα, παραμένει ακόμα ένα ανότητο πράγμα.

{Αριστοτέλης}
-Οι πεισματάρηδες άνθρωποι μπορούν να διαιρεθούν στους ξεροκέφαλούς, στους αδαείς και στους ακαλλιέργητους.

- Θεωρώ πιο γενναίο εκείνον που κυριαρχεί στα πάθη του από εκείνον που κυριαρχεί στους εχθρούς του. Η δυσκολότερη νίκη είναι εκείνη ενάντια στον ίδιο σου τον εαυτό.

-Και αν οι φύλακες δεν είναι ευτυχείς ποιος άλλος μπορεί να είναι;... [Πολιτικά, βιβλίο 2, κεφάλαιο 4]

{Sir Richard Francis Burton}
-Όσο περισσότερο μελετώ τις θρησκείες τόσο περισσότερο είμαι πεπεισμένος ότι οι άνθρωποι ποτέ δεν λάτρεψαν τίποτε άλλο παρά τους εαυτούς τους.

{Κονφούκιος}
-Όταν γνωρίζεις κάτι, να υποστηρίζεις ότι το ξέρεις. Όταν δεν γνωρίζεις κάτι, ν' αναγνωρίζεις ότι δεν το ξέρεις. Αυτό είναι η γνώση.

{Francis Bacon}
-Αν κάποιος αρχίσει με βεβαιότητες θα καταλήξει σε αμφιβολίες. Αλλά αν δεχθεί να αρχίσει με αμφιβολίες θα καταλήξει σε βεβαιότητες.

{Wilson Mizner}
-Σέβομαι την πίστη αλλά αμφιβάλλω αν σου προσδιδεί μόρφωση.

{Herbert Agar}
-Η αλήθεια που ελευθερώνει τους ανθρώπους είναι συνήθως η αλήθεια που οι άνθρωποι προτιμούν να μην ακούσουν.

{Ποπλιλιος Συριος}
-Κανένας άνθρωπος δεν είναι ευτυχισμένος, εκτός αν πιστεύει ότι είναι.

{Οράτιος}
- Carpe diem, qua minimum credula postero: Αδραξε τη μέρα και εναπόθεσε όσο πιο λίγη εμπιστοσύνη μπορείς στο αύριο.

{Σωκράτης}
-Oυδείς εκών κακός.

-Εν οιδα, οτι ουδεν οιδα.

-Γνωθι σαυτον.

-Γηράσκω αει διδασκομενος.

{Ηράκλειτος}
-Τά πάντα ρει.

- Η πολυμάθεια μόνη δεν καλλιεργεί τον νου.

- Αν δεν ελπίζεις δεν θα βρεις το ανέλπιστο, γιατί είναι ανεξερεύνητο και απροσπέλαστο...

- Όταν δεν υπάρχει ήλιος, βλέπουμε τα βραδινά άστρα...

- Σoφία είναι να γνωρίζεις την αρχή που κυβερνά τα πάντα.

- Στην περιφέρεια του κύκλου, κάθε σημείο είναι ταυτόχρονα και αρχή και τέλος...

- Τα σκυλιά γαβγίζουν σ’ αυτό που δεν γνωρίζουν.

Nόηση...

-Η διασκέδασή περιορίζεται
μόνο από τη φαντασία …
αυτό που ξέρει κάθε παιδί και
που έχει ξεχάσει κάθε ενήλικος.
Bedtime story (movie)

-Ήλιος… αυτή η ουράνια πύρινη μπάλα,
τοποθετημένη στην σωστή
ακριβώς απόσταση
απ' τον μικρό μας πλανήτη,
ώστε να αναπτυχθεί η ζωή.

Μια ωραία σκέψη.
Ότι όλα έχουν ένα σκοπό.
Μια προκαθορισμένη τάξη.

Αλλά υπάρχει και η άλλη
πλευρά του θέματος.

Η θεωρία του χάους,
που λέει πως όλα...
είναι απλά σύμπτωση.

Η ίδια μας η ύπαρξη δεν
είναι τίποτα άλλο παρά
αποτέλεσμα μια πολύπλοκης,
αναπόφευκτης σειράς
χημικών ατυχημάτων και
βιολογικών μεταλλάξεων.

Δεν υπάρχει κάποια μεγάλη αλήθεια.

Κανένας σκοπός.

Απλά… «μαλακίες» συμβαίνουν.
Knowing (movie)

Μου συνέβη κάτι υπέροχο,κάτι που με άλλαξε για πάντα.

Ένα όραμα του σύμπαντος που μαρτυρεί αναμφίβολα πόσο μικροί και ασήμαντοι αλλά και πόσο σπάνιοι και πολύτιμοι είμαστε όλοι.

Ένα όραμα που δείχνει ότιανήκουμε σε κάτι μεγαλύτερο από μας τους ίδιους,κι ότι κανείς μας δεν είναι μόνος.

Μακάρι να μπορούσα να το μοιραστώ.

Μακάρι ο καθένας, έστω για μια μόνο στιγμή να μπορούσε να νιώσει αυτό το δέος, την ταπεινοσύνη και την ελπίδα.

Αυτή είναι η ευχή μου.
Contact (movie)

Υποθέτω ότι θα με ρωτήσετε πως μπορεί ένας επιστήμονας να λέει τέτοιες παλαβομάρες... γιατί αυτά που λέω σίγουρα θα σας φαίνονται παλαβά.

Είναι πραγματικά μια ενδιαφέρουσα ερώτηση.

Εάν μελετήσεις την επιστήμη για αρκετό διάστημα... και σοβαρά αρκετά και σε αρκετό βάθος... εάν τότε δεν νιώσετε παλαβοί...

τότε δεν θα έχετε καταλάβει τίποτα.
What The Bleep Do We Know. (Documentary)

Από που προέρχεται; Αυτή η αναζήτηση... αυτή η ανάγκη να λύσουμε τα μυστήρια της ζωής, όταν ακόμη και οι πιο απλές ερωτήσεις δεν μπορούν να απαντηθούν. Γιατί είμαστε εδώ; Τι είναι η ψυχή; Γιατί ονειρευόμαστε; Ίσως θα ήταν καλύτερα να μην κοιτάζουμε καν… Να μην αγωνιζόμαστε, να μην επιθυμούμε… Αυτό δεν είναι η ανθρώπινη φύση… Δεν είναι η ανθρώπινη καρδιά… Δεν είναι αυτός ο λόγος που είμαστε εδώ…

Στην αρχή, υπήρχε ανακάλυψη... Σύγχυση των στοιχείων... Η πρώτη χιονόπτωση της αναπόφευκτης αλλαγής. Οι προηγούμενες ζωές τελειώνουν και μένουν πίσω... Τα άγνωστα πρόσωπα γίνονται γνωστά. Νέοι εφιάλτες προκαλούν τον ύπνο. Νέοι φίλοι μας κάνουν να νοιώθουμε ασφαλείς... Μόνο τότε μπορεί να υπάρξει έλεγχος… η ανάγκη να επικρατήσει η τάξη έναντι του χάους. Με αποφασιστικότητα, μελέτη και αγώνα… Kι όλα αυτά αψηφώντας μια ακλόνητη απόδειξη... Είναι εδώ... Και η Γη τρέμει κάτω από τα πόδια μας.

Όταν αποδεχόμαστε αυτό που είμαστε, οι δυνατότητές μας είναι απεριόριστες... Το μέλλον είναι υποσχόμενο, το παρόν γεμάτο προσδοκίες. Κι όταν αρνούμαστε το ένστικτό μας και καταπιέζουμε τις παρορμήσεις μας...ξεκινά η αβεβαιότητα. Πού οδηγεί αυτό το μονοπάτι; Πότε θα πάψουν οι αλλαγές; Και για εκείνους που
φοβούνται το μέλλον... Η πιο σημαντική ερώτηση είναι... Μπορούμε να αλλάξουμε αυτό που είμαστε;

Από που προέρχεται; Αυτή η αναζήτηση... αυτή η ανάγκη να λύσουμε τα μυστήρια της ζωής, όταν ακόμη και οι πιο απλές ερωτήσεις δεν μπορούν να απαντηθούν. Γιατί είμαστε εδώ; Τι είναι η ψυχή; Γιατί ονειρευόμαστε; Ίσως θα ήταν καλύτερα να μην κοιτάζουμε καν. Να μην αγωνιζόμαστε, να μην επιθυμούμε. Αλλά, αυτό δεν είναι η ανθρώπινη φύση… Δεν είναι η ανθρώπινη καρδιά… Δεν είναι αυτός ο λόγος που είμαστε εδώ. Παρόλα αυτά, αγωνιζόμαστε να κάνουμε τη διαφορά, ν' αλλάξουμε τον κόσμο, να ονειρευτούμε την ελπίδα. Χωρίς να ξέρουμε ποτέ στα σίγουρα ποιον θα συναντήσουμε στον δρόμο μας. Ποιος ανάμεσα σε όλους τους ξένους, θα κρατήσει το χέρι μας. Θα αγγίξει την καρδιά μας. Και θα μοιραστεί μαζί μας τον πόνο της προσπάθειας. Ονειρευόμαστε ελπίδα. Ονειρευόμαστε αλλαγές. Φωτιά, αγάπη, θάνατο... Και μετά συμβαίνει. Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Κι η απάντηση σ' αυτήν την αναζήτηση, αυτή η ανάγκη να λύσουμε τα μυστήρια της ζωής, επιτέλους παρουσιάζεται. Σαν το λαμπερό φως μιας καινούριας αυγής. Τόσος πολύς αγώνας για ένα νόημα, για ένα σκοπό. Και στο τέλος, τον βρίσκουμε μέσα στον άλλο. Στη συμμετοχική μας εμπειρία του φανταστικού και του εγκόσμιου. Η απλή ανθρώπινη ανάγκη να βρει το όμοιό της. Να συνδεθεί. Και να ξέρουμε βαθιά μέσα στην καρδιά μας ότι δεν είμαστε μόνοι.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ορίσουμε την εύθραυστη φύση μας. Πολλοί τρόποι να της δώσουμε νόημα. Αλλά είναι οι αναμνήσεις μας που σχηματίζουν το σκοπό της...και της δίνουν περιεχόμενο. Η προσωπική μας συλλογή από εικόνες, φόβους... αγάπες, μετάνοιες. Γιατί είναι η σκληρή ειρωνεία της ζωής... ότι προοριζόμαστε να κρατάμε το σκοτάδι με το φως... το καλό με το κακό. Την επιτυχία με την απογοήτευση. Είναι αυτό που μας ξεχωρίζει. Αυτό που μας κάνει ανθρώπινους. Και στο τέλος πρέπει να παλέψουμε για να το κρατήσουμε.

Ένα παιδί γεννιέται μεσ' στην αθωότητα. Ένα παιδί γεννιέται και οδηγείται προς το καλό. Γιατί τότε τόσοι ανάμεσα μας, καταλήγουν στον λάθος δρόμο; Τι κάνει κάποιους να ακολουθήσουν το σκοτεινό δρόμο...ενώ άλλοι διαλέγουν το φως; Είναι επιθυμία τους; Είναι η μοίρα; Μπορούμε ποτέ να ελπίζουμε ότι θα καταλάβουμε τη δύναμη που δημιουργεί τη ψυχή;

Υπάρχει μια στιγμή σε κάθε πόλεμο, που τα πάντα αλλάζουν... Μια στιγμή, όπου ο δρόμος στρέφετε... Οι συμμαχίες και τα σχέδια πολέμου αλλάζουν... και οι όροι της εμπλοκής, ξαναγράφονται. Στιγμές σαν και αυτές, μπορούν να αλλάξουν την φύση της μάχης... και να γυρίσουν την εύνοια προς οποιαδήποτε πλευρά. Γι’αυτό κάνουμε ότι μπορούμε για να τις καταλάβουμε. Για να είμαστε έτοιμοι, μελετάμε τις καρδιές μας, τιθασεύουμε τους φόβους μας, συγκεντρώνουμε τις δυνάμεις μας, και ψάχνουμε για σημάδια στον ουρανό. Αλλά αυτές οι στιγμές, αυτές οι αλλαγές στο παιχνίδι, παραμένουν ένα μυστήριο. Η μοίρα είναι ένα αόρατο χέρι, που κινεί τα πιόνια σε μια σκακιέρα. Όσο και αν προετοιμαζόμαστε, όσο και αν αντιστεκόμαστε στις αλλαγές, όσο και αν προβλέπουμε, όσο και αν παλεύουμε το μοιραίο, στο τέλος, ποτέ δεν είμαστε πραγματικά έτοιμοι, όταν χτυπήσει.

Την έκτη μέρα, ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν. Τώρα πρέπει εμείς να τα ξεχωρίσουμε όλα. Σωστό... Λάθος... Καλό... Κακό... Ο καθένας μας έχει την δυνατότητα να αποφασίσει πως θα πράξει. Τότε, λοιπόν, γιατί ορισμένοι επιλέγουν την ανιδιοτέλεια, την ανάγκη να εξελιχθούν σε κάτι ανώτερο, ενώ άλλοι προτιμούν την ιδιοτέλεια, κι απομονώνονται στο δικό τους κόσμο; Κάποιοι αναζητούν μόνο αγάπη, έστω κι ανανταπόδοτη, ενώ άλλοι καθοδηγούνται μόνο από φόβο και προδοσία. Υπάρχουν αυτοί που βλέπουν τις επιλογές τους σαν σκοτεινή απόδειξη της απουσίας του Θεού, ενώ άλλοι επιλέγουν το δρόμο της ευγενούς πορείας. Μα στο τέλος, καλό, κακό, σωστό ή λάθος... Δεν επιλέγουμε πάντα αυτό που πρέπει. Αυτό είναι το απόλυτο κοσμικό αστείο... Το πραγματικό δώρο που μας χάρισε ο Θεός. Υπάρχει το καλό, και υπάρχει και το κακό... Σωστό και λάθος... Ήρωες και κακούργοι. Και αν είμαστε ευλογημένοι με σοφία… Τότε υπάρχουν εκλάμψεις ανάμεσα στις ρωγμές του κάθε ένα. Όπου το φως διαπερνά... Περιμένουμε σιωπηλοί γι' αυτές τις στιγμές. Όταν μπορεί να υπάρξει λογική. Όταν ασήμαντη ύπαρξη έρχεται στο προσκήνιο. Και ο προορισμός μας εμφανίζεται. Και αν έχουμε τη δύναμη να είμαστε έντιμοι, Τότε αυτό που βλέπουμε να μας κοιτά. Είναι το είδωλο μας... Μάρτυρας στο δυϊσμό της ζωής. Ότι ο κάθε ένας μας… Είναι ικανός και για το σκότος. Αλλά και για το φως... Το καλό και το κακό... Από κανένα από τα δύο, από όλα. Και το πεπρωμένο, ενώ έρχεται προς εμάς… Μπορεί να αλλάξει πορεία από τις επιλογές μας... Από την αγάπη που κρατιόμαστε Και τις υποσχέσεις που τηρούμε…

Οι γενεές αποκαλύπτονται. Από τον πατέρα στον υιό, και από την μητέρα στην κόρη. Όταν ο ένας αποσύρεται, ο άλλος ακολουθεί. Καταδικασμένος να επαναλάβει τα ίδια λάθη. Τις ίδιες επιτυχίες. Αλλά πως βλέπουμε εμείς τον κόσμο, αν όχι με τον ίδιο τρόπο όπως αυτοί; Έχουμε τους ίδιους φόβους... τις ίδιες επιθυμίες. Τους έχουμε ως πρότυπα...ή ως παραδείγματα προς αποφυγή; Επιλέγουμε να ζούμε όπως κι αυτοί, απλά και μόνο επειδή αυτό γνωρίζουμε. Ή δημιουργούμε τις δικές μας προσωπικότητες. Και τι συμβαίνει αν ανακαλύψουμε ότι δεν είναι τίποτα άλλο, παρά απογοητεύσεις; Μπορούμε να τους αντικαταστήσουμε; Τις μητέρες μας, τους πατέρες μας; Ή μήπως η μοίρα θα βρει έναν τρόπο να μας οδηγήσει πίσω, στις οικίες ανέσεις... του σπιτιού μας.

Είναι στην φύση μας, να προστατεύουμε τα παιδιά μας. Για κάθε γενιά, να κρατά ζωντανό έναν μύθο ώστε να τον γνωρίζει η επόμενη. Έτσι έγινε και με τον μύθο του Ίκαρου. Τον μύθο του αγοριού που δημιούργησε φτερά από κερί και πούπουλα... επιθυμώντας να πετάξει στους ουρανούς. Ο πατέρας του ήταν ανήσυχος και τον προειδοποίησε να προσέχει. Παρακαλώντας τον να μην προκαλεί την μοίρα, πετώντας κοντά στον ήλιο. Αλλά τελικά, το αγόρι δεν μπόρεσε να αντισταθεί. Το φτερά του έλιωσαν από τις ακτίνες του ήλιου…

Υπάρχουν σχεδόν επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη. Ο καθένας είναι μοναδικός, διαφορετικός. Ποιες είναι οι πιθανότητες για αυτό; Και γιατί; Είναι απλή βιολογία; Είναι η φυσιολογία που καθορίζει αυτή την ποικιλομορφία; Μια συλλογή σκέψεων, αναμνήσεων, εμπειριών...που χαράζουν το δικό μας ιδιαίτερο μέρος; Ή είναι κάτι παραπάνω; Ίσως υπάρχει ένα σχέδιο, που καθοδηγεί την τυχαιότητα της δημιουργίας. Κάτι αδιάγνωστο που κατοικεί στη ψυχή...και παρουσιάζει στον καθένα μας μοναδικές προκλήσεις...που θα μας βοηθήσουν να ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε στ' αλήθεια. Και αν αυτό το αόρατο νήμα που μας κρατά μαζί, κοπεί...και πάψει να υφίσταται... τι θα γινόταν τότε; Τι θα συνέβαινε σε δισεκατομμύρια μοναχικών και απομονωμένων ψυχών; Και εκεί βρίσκεται η μεγαλύτερη αναζήτηση της ζωής μας. Να ανακαλύψεις, να συνδεθείς να στηριχθείς. Όταν οι καρδιές μας είναι αγνές και οι σκέψεις μας σε τάξη... είμαστε όλοι μοναδικοί. Ικανοί να επιδιορθώσουμε αυτόν τον εύθραυστο κόσμο και να δημιουργήσουμε ένα σύμπαν απεριορίστων δυνατοτήτων…
Heroes (series)

Δημητρούλιας Δημήτριος "Dimitroulias Dimitrios"

Σαντορίνη

New York

Paris - London

Gallery Google Maps

EasyCounter

Ιστολόγιο

Δημητρούλιας Δημήτριος